+ تو چرا چشمات انقد آبی هست آخه محمد؟ 😤
- دوس نداری؟ 😏
+ نه.. 😂
+ اگه عاشقشون نبودم شاید یه ذره دوسشون داشتم. 😍
+ ولی.. مامانم از چشم‌رنگیا متنفره! 😣
+ اصلا میشه ده دقیقه همینجوری سرمو بزارم رو بازوت چشماتو نگاه کنم؟
منم از مامانش متنفرم! اَه..
یادش بخیر، دیوونه..
#خوشبخته!
💔
تنها عکسی که تو این مدت گرفتم!
عزاداری هاتون قبول حق.
یادگار سال قبل
ترم سه
حالا اگه باز تعریف شه همش دسخط میزارمااا..
التماس دعا زیاد..
امشب یه هیئتی رفته بودم،
آخونده سخنرانی رو شروع کرد:
بسم الله الرحمن الرحیم،
امشب می خوام از حضرت ابوالفضل براتون بگم.
قاه قاه قاه بغل دستیم زد زیر گریه!
حالا اگه من خندم گرفت نتونستم خودمو نگه دارم تقصیر من نبود.
عمو جان اگه به ریا بود الان خیلی چیزا خیلی جور دیگه بودن!
التماس دعا دوستان.
به این فکر میکردم که خودم اگه اون زمان بودم به احتمال قوی سمت یزید اینا بودم، بلاخره یه چیزایی سعادت هم میخواد.
آدما یه فرق هایی دارن با هم خو ..
متنفرم از نقش بازی کردن،
کاری که چند روزه انجام میدم.
اَه.
مجبورم..
نظر کلی و شاید رمز موفقیتی که درباره عکاسی دارم اینه:
بنظرم نباید در یک قاب عناصر رو جا به جا یا دستکاری کرد اگه شما خوب میچینی این اسمش هنر عکاسی نیس، اسمش هنر چیدنه :دی همون دیزاینری یا کارای مربوط به دکوراسیون.
در حالت کلی کسی که قادر به کشف زاویه ها و کشف رابطه ی بین عناصر و داشتن نگاه بصیرت گونه به رنگ ها و اجسام هست، از هنر عکاسی بهره منده.
تو عکاسی دسته بندی های مختلف داریم برای همه این ها یه پیشنیاز داریم به اسم زاویه دید.
صبح تا شب ما ها خیلی ساده کنار خیلی از لوکیشن ها رد میشیم، لوکیشن هایی که اگه تبدیلشون کنیم به عکس ممکنه تندیس جهانی بگیره.
اگه ما سعی کنیم یکم متفاوت به اطرافمون نگاه کنیم نه تنها تو عکاسی بلکه تو خیلی از موارد پیش پا افتاده مزاحم هم پیشرفت میکنیم.
حالا من که هیچ، ولی اگه دقت کرده باشین اونایی که به عکاسی یه چشم یک تفریح آرامش بخش نگاه میکنن نه برای کسب سود یه‌زندگی متفاوتی از همه ما هادارن.
هیچ وقت هم نمیخواد با دوربین ۱۰ ملیونی کانن یا نیکون عکاسی رو شروع کنیم، با همین گوشی هایی که دستمونه هم میشه عکسای ماندگاری گرفت.
همه ی اینا یه نظر بود از خودم، شاید اصلا علمی نباشه، شاید ضد اصول عکاسی باشه.
میتونیم قبولش نکنیم!
پ.ن: دو روزه پیش سه نفر بودم که واقعا یکی از بی ریا ترین و غنی ترین آدمایی بودن ک تا حالا دیدم..
پ.ن: یه پیر مردی هم بود، پدر روشنفکری دنیا هم پیشش هیچ کاره بود.
عاشق اعتقاداتش، طرز فکرش شدم.
بی سواد هم‌بود.
عکس با گوشی.بدون ادیت.
چقد دلم غم داشت وقتی داشتم این عکسو میگرفتم.
عکس تار شد چون انقد چشمام داشتن اشک می ریختن تصویر واقعی رو هم اینجوری می دیدم.
فک کنم تا 50 روز دیگه پیشت بیام امام رضا جان!
تا حالا هر چی خواستم ردم نکردی،
اینبارم کمکم کن.
یهویی غم و غصه های عجیبی سراغمو گرفتن.
