..675
سن ام که کم بود!
وقتی بزرگ ترا با هزار آه و افسوس می گفتن کاش منم همسن تو بودم یا کاش منم الان بچه بودم، اصلا نمی تونستم درکشون کنم، خواستشون تو ذهنم نمی گنجید!
آخه بچگی چی داشت که اینجوری حرف میزدن؟ زندگی تو دنیای پر از سوال و واهمه از همه چیز یه دنیا پر از نتوانستن مگه افسوس هم داره؟
پسری که تا سن 17 و 18 سالگیش نسبتا لوس بار اومده خیلی زود نمی تونه با واقعیت جواب این سوال کنار بیاد، خیلی بده یکی وسط جوونیش همه اتفاقای بد زندگیش بیافتن قطعا نمیتونه درست تجزیه تحلیل کنه زندگیشو!
وقتی که روال زندگی بهم ثابت کرد همیشه اونجور که برنامه ریزی میکنی پیش نمیره که هیچ حتی برعکس اون برنامه هم ممکنه گاهی پیش بره خیلی بی انگیزه شدم.
آدمی که همیشه به خواستن و شدن عادت داره، وقتی یهو شرایط جوری رقم میخوره که حتی نمی تونه به خودش اجازه بده که یه چیزایی رو از زندگی و کائنات بخواد قاعدتا کم آورده و دیگه بقیشو نمی تونه!
من بخاطر هیچ یک از مشکلاتی که داشتم نتونستم گریه کنم ولی به جاش خیلی پرخاشگر شدم.
ولی من همیشه امید دارم به بزرگیه خدا!
(عکس رو تو سایز بزرگتر ببینید)
