..642

شکار شدم :))

قبلِ هر چیز بگویم که من آنم که شبی

تا لبِ پنجره رفت و به اتاقش برگشت

گرچه استادِ هنر دست به رویش نکشید

بالِ پروانه شد و نرم و مُنقَّش برگشت

من همانم که شبی عشق، به تاراجش برد

همچو حلّاج به خاکسترِ تشویش نشست

در سرش سورهءِ تکویر مُجَسَم میشد

قبلِ هر زلزله ای در خودش آرام شکست

سیلِ غم بود که از گونه ی خشکش می ریخت

و عزادارِ خودش بود که در خود می سوخت

چشم بر وسوسه ها بست، و چیزی نشنید

گفتنی بود ولی باز دهانش را دوخت

آخرین مانده ی دورانِ اگر کشف و شهود

آخرین مصرع خلقت، که به پایان نرسید

اولین نامه ی تاریخ به امضایِ اَلَست

آن که کوشید ولی حیف به انسان نرسید

آنکه تصمیم گرفت آتشِ بَلوا باشد

وسطِ مغلطه در مغلطه تنها باشد

بین چین است و چُنان طرحِ معما باشد

پاسخِ سوره چو شد، آیه ی آیا باشد

آنکه لیچار شنید از همه و هیچ نگفت

دوش و دوشاب به دوش از همگان دست کشید

گله از هیچکسی هیچ نکرد و نبُرید

تا تهِ حادثه ناخن پسِ بن بست کشید..

پ.ن: شاید برنگردم.

اول حلالم کنید، بعد دعام کنید.

سپاسگذارم از معدود دوستانی که تو این مدت که نبودم اومدن اینجا جویای احوالم شدن و من نبودم جوابشونو بدم.